چتر مهر

این روزا هوای آسمون دلم ابری بود و خودم نمی دونستم! گاهی آدم نمی فهمه چشه، به هر دری می زنه که در اصلی رو نزنه! گم می شه که پیدا نشه! از نفهمیه دیگه، حالا خوبه همیشه چتر مهر خدا بازه رو سر همه بنده هاش، اما

مگه تا کی فرصت هست...

چتر مهر

این روزا هوای آسمون دلم ابری بود و خودم نمی دونستم! گاهی آدم نمی فهمه چشه، به هر دری می زنه که در اصلی رو نزنه! گم می شه که پیدا نشه! از نفهمیه دیگه، حالا خوبه همیشه چتر مهر خدا بازه رو سر همه بنده هاش، اما

مگه تا کی فرصت هست...

خواهم شدن به میکده گریان و دادخواه، کز دست غم خلاص من آنجا مگر شود

بسم الله الرحمن الرحیم

اَللَّهُمَّ اِنَّکَ خَلَقْتَنى سَوِیّاً، وَ رَبَّیْتَنى صَغیراً، وَ رَزَقْتَنى مَکْفِیّاً. اَللَّهُمَّ اِنّى وَجَدْتُ فیما اَنْزَلْتَ مِنْ کِتابِکَ، وَبَشَّرْتَ بِهِ عِبادَکَ اَنْ قُلْتَ: «یا عِبادِىَ الَّذینَ اَسْرَفُوا عَلى‏ اَنْفُسِهِمْ لاتَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِاللَّهِ اِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعاً»، وَ قَدْ تَقَدَّمَ مِنّى ما قَدْ عَلِمْتَ وَ ما اَنْتَ اَعْلَمُ بِهِ مِنّى، فَیاسَوْاَتا مِمّا اَحْصاهُ عَلَىَّ کِتابُکَ، فَلَوْلاَ الْمَواقِفُ الَّتى اُؤَمِّلُ مِنْ عَفْوِکَ الَّذى شَمِلَ کُلَّ شَىْ‏ءٍ لَألْقَیْتُ بِیَدى، وَلَوْ اَنَّ اَحَداً اسْتَطاعَ الْهَرَبَ مِنْ  رَبِّهِ لَکُنْتُ اَنَا اَحَقَّ بِالْهَرَبِ مِنْکَ، وَاَنْتَ لاتَخْفى‏ عَلَیْکَ خافِیَةٌ فِى الْاَرْضِ وَلا فِى السَّماءِ اِلاّ اَتَیْتَ بِها، وَکَفى‏ بِکَ جازِیاً، وَکَفى‏ بِکَ حَسیباً. اَللَّهُمَّ اِنَّکَ طالِبى اِنْ اَنَا هَرَبْتُ، وَ مُدْرِکى اِنْ اَنَا فَرَرْتُ، فَها اَنَاذا بَیْنَ یَدَیْکَ خاضِعٌ ذَلیلٌ راغِمٌ، اِنْ تُعَذِّبْنى فَاِنّى لِذلِکَ اَهْلٌ، وَهُوَ - یا رَبِّ - مِنْکَ عَدْلٌ، وَ اِنْ تَعْفُ عَنّى فَقَدیماً شَمَلَنى عَفْوُکَ، وَاَلْبَسْتَنى عافِیَتَکَ.فَاَسْئَلُکَ - اللَّهُمَّ - بِالْمَخْزُونِ مِنْ اَسْمآئِکَ، وَ بِما وارَتْهُ الْحُجُبُ مِنْ بَهآئِکَ، اِلاّ رَحِمْتَ هَذِهِ النَّفْسَ الْجَزُوعَةَ، وَهذِهِ الرِّمَّةَ الْهَلُوعَةَ، الَّتى لاتَسْتَطیعُ حَرَّ شَمْسِکَ، فَکَیْفَ تَسْتَطیعُ حَرَّ نارِکَ؟ وَ الَّتى لاتَسْتَطیعُ صَوْتَ رَعْدِکَ، فَکَیْفَ تَسْتَطیعُ صَوْتَ غَضَبِکَ؟ فَارْحَمْنِى - اللَّهُمَّ - فَاِنِّى امْرُؤٌ حَقیرٌ، وَخَطَرى یَسیرٌ، وَلَیْسَ عَذابى مِمّا یَزیدُ فى مُلْکِکَ مِثْقالَ ذَرَّةٍ، وَلَوْ اَنَّ عَذابى مِمّا یَزیدُ فى مُلْکِکَ لَسَئَلْتُکَ الصَّبْرَ عَلَیْهِ، وَ اَحْبَبْتُ اَنْ یَکُونَ ذلِکَ لَکَ، وَلکِنْ سُلْطانُکَ - اللَّهُمَّ - اَعْظَمُ، وَمُلْکُکَ اَدْوَمُ مِنْ اَنْ تَزیدَ فیهِ طاعَةُ الْمُطیعینَ، اَوْ تَنْقُصَ مِنْهُ مَعْصِیَةُ الْمُذْنِبینَ، فَارْحَمْنى یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ، وَ تَجاوَزْ عَنّى یا ذَاالْجَلالِ وَالْاِکْرامِ، وَتُبْ عَلَىَّ، اِنَّکَ اَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحیمُ.

خواهم شدن به میکده گریان و دادخواه، کز دست غم خلاص من آنجا مگر شود

بسم الله الرحمن الرحیم

اَللَّهُمَّ اِنَّکَ خَلَقْتَنى سَوِیّاً، وَ رَبَّیْتَنى صَغیراً، وَ رَزَقْتَنى مَکْفِیّاً. اَللَّهُمَّ اِنّى وَجَدْتُ فیما اَنْزَلْتَ مِنْ کِتابِکَ، وَبَشَّرْتَ بِهِ عِبادَکَ اَنْ قُلْتَ: «یا عِبادِىَ الَّذینَ اَسْرَفُوا عَلى‏ اَنْفُسِهِمْ لاتَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِاللَّهِ اِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمیعاً»، وَ قَدْ تَقَدَّمَ مِنّى ما قَدْ عَلِمْتَ وَ ما اَنْتَ اَعْلَمُ بِهِ مِنّى، فَیاسَوْاَتا مِمّا اَحْصاهُ عَلَىَّ کِتابُکَ، فَلَوْلاَ الْمَواقِفُ الَّتى اُؤَمِّلُ مِنْ عَفْوِکَ الَّذى شَمِلَ کُلَّ شَىْ‏ءٍ لَألْقَیْتُ بِیَدى، وَلَوْ اَنَّ اَحَداً اسْتَطاعَ الْهَرَبَ مِنْ  رَبِّهِ لَکُنْتُ اَنَا اَحَقَّ بِالْهَرَبِ مِنْکَ، وَاَنْتَ لاتَخْفى‏ عَلَیْکَ خافِیَةٌ فِى الْاَرْضِ وَلا فِى السَّماءِ اِلاّ اَتَیْتَ بِها، وَکَفى‏ بِکَ جازِیاً، وَکَفى‏ بِکَ حَسیباً. اَللَّهُمَّ اِنَّکَ طالِبى اِنْ اَنَا هَرَبْتُ، وَ مُدْرِکى اِنْ اَنَا فَرَرْتُ، فَها اَنَاذا بَیْنَ یَدَیْکَ خاضِعٌ ذَلیلٌ راغِمٌ، اِنْ تُعَذِّبْنى فَاِنّى لِذلِکَ اَهْلٌ، وَهُوَ - یا رَبِّ - مِنْکَ عَدْلٌ، وَ اِنْ تَعْفُ عَنّى فَقَدیماً شَمَلَنى عَفْوُکَ، وَاَلْبَسْتَنى عافِیَتَکَ.فَاَسْئَلُکَ - اللَّهُمَّ - بِالْمَخْزُونِ مِنْ اَسْمآئِکَ، وَ بِما وارَتْهُ الْحُجُبُ مِنْ بَهآئِکَ، اِلاّ رَحِمْتَ هَذِهِ النَّفْسَ الْجَزُوعَةَ، وَهذِهِ الرِّمَّةَ الْهَلُوعَةَ، الَّتى لاتَسْتَطیعُ حَرَّ شَمْسِکَ، فَکَیْفَ تَسْتَطیعُ حَرَّ نارِکَ؟ وَ الَّتى لاتَسْتَطیعُ صَوْتَ رَعْدِکَ، فَکَیْفَ تَسْتَطیعُ صَوْتَ غَضَبِکَ؟ فَارْحَمْنِى - اللَّهُمَّ - فَاِنِّى امْرُؤٌ حَقیرٌ، وَخَطَرى یَسیرٌ، وَلَیْسَ عَذابى مِمّا یَزیدُ فى مُلْکِکَ مِثْقالَ ذَرَّةٍ، وَلَوْ اَنَّ عَذابى مِمّا یَزیدُ فى مُلْکِکَ لَسَئَلْتُکَ الصَّبْرَ عَلَیْهِ، وَ اَحْبَبْتُ اَنْ یَکُونَ ذلِکَ لَکَ، وَلکِنْ سُلْطانُکَ - اللَّهُمَّ - اَعْظَمُ، وَمُلْکُکَ اَدْوَمُ مِنْ اَنْ تَزیدَ فیهِ طاعَةُ الْمُطیعینَ، اَوْ تَنْقُصَ مِنْهُ مَعْصِیَةُ الْمُذْنِبینَ، فَارْحَمْنى یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ، وَ تَجاوَزْ عَنّى یا ذَاالْجَلالِ وَالْاِکْرامِ، وَتُبْ عَلَىَّ، اِنَّکَ اَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحیمُ.

صدایم را تو پاسخگوی، در بگشای

مدتیه فکر رفتن افتاده تو جونم، هم تو دلم ازش فرار می کنم و هم تو تنهایی هام به جبران همه دلگیری ها بهش پناه می برم

دستم از همه جا کوتاهه و دلم بی تاب

شاید این تنها راه باشه برا رهایی از دست دل و عقل

برای گم شدن! برای فرار از خودم

خسته ام، خیلی خسته

ببار بارون

منو ببخش

ازت معذرت می خوام

منو ببخش

منو ببخش و هدایتم کن

تو مراقبم باش

متاسفم

کمکم کن

کمکم کن
کمکم کن که سخت محتاج نگاهت هستم
محتاج بخششت
محتاج بارون
ببخش

باده پرست

سومین روز از سال جدید. این روزا خیلی تنهام البته کاملا خود خواسته، نرفتم تا بمونم! فکر کنم و به کارام برسم. هر چند به هر کاری برسم به کارام نمی رسم... دارم به تک تک ثانیه هایی که از عمرم گذشته فکر می کنم. این چند روزه کارم همینه. دلتنگم و این تنها چیزیه که قدری آرومم می کنه یا حداقل می خوام که آرومم کنه...کلی اتفاقهای خوب داره برای خانواده می افته اما من موندم تو تنهایی تا برم تو لاک خودم و ببینم چمه. نمی دونم. هنوز نفهمیدم. فکر کنم دیگه خسته شدم. تنها موندم تا از تنهایی تو تنهایی با تنهایی، غر بزنم به تنهایی...شاید این بهترین راه باشه برای فراموش کردن خواسته دل، هر چند مصداق همون بیت معروف حافظم که:

مطلب طاعت و پیمان و صلاح از من مست

که به پیمانه کشی شهره شدم روز الست

من همان دم که وضو ساختم از چشمه عشق

چار تکبیر زدم یکسره بر هر چه که هست

اما خودت گفتی کمر کوه کم است از کمر مور اینجا/ ناامید از در رحمت مشو ای باده پرست...از وقتی دیدمت دیگه نا امیدی برام معنا نداره هر چند دلگیر بشم. آدم دیگه به خودش که نمی تونه دروغ بگه. کاش، کاش می شد یکبار دیگه بیام پیشت، کاش چشمم بقیع رو می دید. کاش می شد یکبار دیگه افتخار زیارت رسول الله رو پیدا کنم، کاش می شد برسم به عرفات و حیرون و سرگردون بگردم دنبال یار، کاش می شد.کاش...