زهی حاضر زهی ناظر زهی حافظ زهی ناصر، زهی الزام هر منکر چو او برهان من باشد

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُواْ اسْتَجِیبُواْ لِلّهِ وَلِلرَّسُولِ إِذَا دَعَاکُم لِمَا یُحْیِیکُمْ وَاعْلَمُواْ أَنَّ اللّهَ یَحُولُ بَیْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِهِ وَأَنَّهُ إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ ﴿۲۴﴾

اى کسانى که ایمان آورده‏اید چون خدا و پیامبر شما را به چیزى فرا خواندند که به شما حیات مى‏بخشد آنان را اجابت کنید و بدانید که خدا میان آدمى و دلش حایل مى‏گردد و هم در نزد او محشور خواهید شد (۲۴)

سوره انفال

بیم جان کاین بار خونم می خورد، ور نه این دل چند بار از دست رفت....

بجز پیشت نخواهم سر نهادن، اگر بالین نباشد آستان هست...

مرا خود با تو سری در میان هست

وگرنه روی زیبا در جهان هست

وجودی دارم از مهرت گدازان

وجودم رفت و مهرت همچنان هست

مبر ظن کز سر سودای عشقت

رود تا بر زمینم استخوان هست

اگر پیشم نشینی دل نشانی

وگر غایب شوی در دل نشان هست

بجز پیشت نخواهم سر نهادن

اگر بالین نباشد آستان هست

برو سعدی که کوی وصل جانان

نه بازاریست کانجا قدر جان هست

....

فاصبر صبرا جمیلا!...

 

بچه ها رو دوست دارم و خیلی خوب می تونم باهاشون تو هر سنی باشن و هر جنسی، ارتباط برقرار کنم اما غالبا! برای مدت محدودی اعصابم توان تحملشون رو داره.

مشکل اون طفل معصومها نیستن چون برخلاف تصور آدم بزرگها به نظر من بچه ها خیلی خوب محبت و جدیت و حقیقت و راست و دروغ و حتی مسائل سخت رو درک می کنن اگر آسون و صاف باهاشون ارتباط برقرار کنیم، بلکه مشکل پدر و مادرهایی هستن که مثل احمقها و به چشم موجوداتی نادون! با اونها رفتار می کنن و فرصت درک و همفکری و رشد رو از اونها می گیرن و اونوقت بچه ها می شن موجودات لوس و غیرقابل تحملی که جز خودخواهی و ادای آدم بزرگها رو طوطی وار درآوردن کار دیگه ای بلد نیستن.

قدر بچه ها و بچگی رو باید بیشتر دونست و بیشتر باید همراهی کرد با این موجودات کوچولوی دوست داشتنی.

پی نوشت: امروز سه تا بچه دوست داشتنی و به غااایت شرور! مهمونمون بودن و من سعی کردم قدرشون رو بدونم! اما نمیدونم چرا هنوز بعد از چند ساعتی که از رفتنشون می گذره هیچ عصاره و معجون و موسیقی و کتاب و لذتی نتونسته اعصاب تحلیل رفته ام رو بهم برگردونه! :|

کی بوده‌ای نهفته که پیدا کنم تو را

کی رفته‌ای زدل که تمنا کنم تو را 

کی بوده‌ای نهفته که پیدا کنم تو را

غیبت نکرده‌ای که شوم طالب حضور 

پنهان نگشته‌ای که هویدا کنم تو را

...

نیما یوشیج در جشن یک سالگی فرزندش نوشت:
پسرم ! یک بهار، یک تابستان، یک پاییز، ویک زمستان را دیدی !
از این پس همه چیز جهان تکراریست ...
جز مهربانی...

عاشق صادق دیدار من آن گه باشی، که به دنیا و به عقبی نبود پروایت

 

بسم الله الرحمن الرحیم

فَلاَ وَرَبِّکَ لاَ یُؤْمِنُونَ حَتَّىَ یُحَکِّمُوکَ فِیمَا شَجَرَ بَیْنَهُمْ ثُمَّ لاَ یَجِدُواْ فِی أَنفُسِهِمْ حَرَجًا مِّمَّا قَضَیْتَ وَیُسَلِّمُواْ تَسْلِیمًا ﴿النساء، 65﴾ 

«ولى چنین نیست به پروردگارت قسم که ایمان نمى‏آورند مگر آنکه تو را در مورد آنچه میان آنان مایه اختلاف است داور گردانند سپس از حکمى که کرده‏اى در دلهایشان احساس ناراحتى [و تردید] نکنند و کاملا سر تسلیم فرود آورند»

به طاقتی که ندارم کدام بار کشم...

غم زمانه خورم یا فراق یار کشم

به طاقتی که ندارم کدام بار کشم

نه دست صبر که در آستین عقل برم

نه پای عقل که در دامن قرار کشم

چو میتوان به صبوری کشید جور عدو

چرا صبور نباشم که جور یار کشم...

هر کسی از ظن خود شد یار من...

ماهیمون هی میخواست یه چیزی بهم بگه

تا دهنشو وا میکرد آب میرفت تو دهنش و نمیتونست بگه

دست کردم تو تنگ و درش آوردم

شروع کرد از خوشحالی بالا و پایین پریدن

دلم نیومد دوباره بندازمش اون تو

اینقده بالا و پایین پرید که خسته شد و خوابید.

دیدم بهتره تا خوابه بندازمش تو آب

ولی الان چند روزه بیدار نشده. شایدم بیدار شده دیده انداختمش اون تو قهر کرده و خودشو زده به خواب....

این داستان رفتار بعضی از آدمهایی است که کنارمون هستند. دوستشون داریم و دوستمون دارند ولی ما رو نمیفهمند و فقط تو دنیای خودشون دارن بهترین رفتار رو با ما می کنن...

آینه جلال و جمال الهی...

چقددددر سخته وقتی بیرحمانه زن بودنت رو خلاصه کنن به درک حقیر و نیازهای پست شون و برچسب ایمان بزنن بهش

چقدر سخته به جرم زن بودن نسوان خطابت کنن و همه استعداد و شوق و توانت رو له کنن...
بی اختیار یاد خطبه فدک افتادم و اونچه از قدرت و صلابت آمیخته به حیای حضرت زهرا آموخته ام...