التماس دعا!

نوشته هامو می خونم و نگران خودم می شم، یعنی امیدی هست به شفااا

...A new day has come

در من این عیب قدیمست و به در می نرود

که مرا بی می و معشوق به سر می نرود

صبرم از دوست مفرمای و تعنت بگذار

کاین بلاییست که از طبع بشر می نرود

مرغ مولوف که با خانه خدا انس گرفت

گر به سنگش بزنی جای دگر می نرود

عجب از دیده گریان منت می آید

عجب آن است کز او خون جگر می نرود

من از این باز نیابم که گرفتم در پیش

اگرم می رود از پیش اگر می نرود

خواستم تا نظری بنگرم و باز آیم

گفت از این کوچه ما راه به در می نرود

جور معشوق چنان نیست که الزام رقیب

گویی ابریست که از پیش قمر می نرود

زخم شمشیر غمت را به شکیبایی و عقل

چند مرهم بنهادیم و اثر می نرود

ترک دنیا و تماشا و تنعم گفتیم

مهر مهریست که چون نقش حجر می نرود