تو منکر می شوی لیکن هزاران ترجمان اینک

روان شد اشک یاقوتی ز راه دیدگان اینک 

ز عشق بی​نشان آمد نشان بی​نشان اینک

ببین در رنگ معشوقان نگر در رنگ مشتاقان

که آمد این دو رنگ خوش از آن بی​رنگ جان اینک 

فلک مر خاک را هر دم هزاران رنگ می​بخشد 

که نی رنگ زمین دارد نه رنگ آسمان اینک 

چو اصل رنگ بی​رنگست و اصل نقش بی​نقشست

چو اصل حرف بی​حرفست چو اصل نقد کان اینک 

تویی عاشق تویی معشوق تویی جویان این هر دو 

ولی تو توی بر تویی ز رشک این و آن اینک 

تو مشک آب حیوانی ولی رشکت دهان بندد 

دهان خاموش و جان نالان ز عشق بی​امان اینک 

سحرگه ناله مرغان رسولی از خموشانست 

جهان خامش نالان نشانش در دهان اینک 

ز ذوقش گر ببالیدی چرا از هجر نالیدی 

تو منکر می​شوی لیکن هزاران ترجمان اینک

اگر نه صید یاری تو بگو چون بی​قراری تو

چو دیدی آسیا گردان بدان آب روان اینک

اشارت می​کند جانم که خامش که مرنجانم

خموشم بنده فرمانم رها کردم بیان اینک

این بوی روح پرور از آن خوی دلبرست...

“A rose is a rose is a rose. And a rose by any other name would smell just as sweet.”

Gertrude Stein & William Shakespeare

Unknown

یه وقتایی هست که لال شدن گویاترین حرفیه که می شه زد ...

بیرون کشید باید از این ورطه رخت خویش...

بر خیز و مخور غم جهان گذران 

خوش باش و دمی به شادمانی گذران 

 

در طـبع جـهان اگــر وفـایی بودی 

نوبت بـه تو خود نیامدی از دگـران

 

«خیام»

بیرون کشید باید از این ورطه رخت خویش...

بر خیز و مخور غم جهان گذران 

خوش باش و دمی به شادمانی گذران 

 

در طـبع جـهان اگــر وفـایی بودی 

نوبت بـه تو خود نیامدی از دگـران

 

«خیام»

وَلَقَدْ جَعَلْنَا فِی السَّمَاء بُرُوجًا وَزَیَّنَّاهَا لِلنَّاظِرِینَ

The helix nebula

وَلَقَدْ جَعَلْنَا فِی السَّمَاء بُرُوجًا وَزَیَّنَّاهَا لِلنَّاظِرِینَ

The helix nebula

نه سر زلف خود اول تو به دستم دادی، بازم از پای در انداخته ای یعنی چه

اول ملامتیی که در جهان بود آدم بود و اول ملامت کننده ملائکه بودند. و اگر حقیقت می خواهی اول ملامتیی حضرت جلّت بود. زیرا که اعتراض اول بر حضرت جلّت کردند. عجب اشارتی است این که بنای عشقبازی بر ملامت نهادند!

جان آدم به زبان حال با حضرت کبریایی می گفت: «ما بار امانت به رسن ملامت در سفت جان کشیده ایم، و سلامت فروخته ایم و ملامت خریده ایم، از چنین نسبتها باک نداریم. هر چه گویند غم نیست!»

دوست دارم

 

دوست دارم بنویسم که دوست دارم بنویسم اما نوشتنم نمیاد! دوست دارم خط خطی کنم، دوست دارم هر کاری دوست دارم کنم! دوست دارم بقیه به دوست داشتنم احترام بگذارن، دوست دارم حتی کسی رو که دوستم نداره دوست داشته باشم، دوست دارم با یه فریاااااد بی صدای بلند از خدا معذرت خواهی کنم، دوست دارم محکم بغلش کنم و بخاطر همه حماقت ها و بدی ها و عهد شکستن هام های های تو بغلش گریه کنم و تا بلدم و می تونم خودمو لوس کنم براش، دوست دارم لری با خدا حرف بزنم اصلا عین اون داستان معروف موسی و شبان. دوست دارم هر چی و هر کی دوست دارم رو بدم که اون دوستم داشته باشه. دوست دارم طعم دوست داشتنش رو با همه وجودم حس کنم. دوست دارم رضا بشه به من و من راضی به او...

دوست دارم

 

دوست دارم بنویسم که دوست دارم بنویسم اما نوشتنم نمیاد! دوست دارم خط خطی کنم، دوست دارم هر کاری دوست دارم کنم! دوست دارم بقیه به دوست داشتنم احترام بگذارن، دوست دارم حتی کسی رو که دوستم نداره دوست داشته باشم، دوست دارم با یه فریاااااد بی صدای بلند از خدا معذرت خواهی کنم، دوست دارم محکم بغلش کنم و بخاطر همه حماقت ها و بدی ها و عهد شکستن هام های های تو بغلش گریه کنم و تا بلدم و می تونم خودمو لوس کنم براش، دوست دارم لری با خدا حرف بزنم اصلا عین اون داستان معروف موسی و شبان. دوست دارم هر چی و هر کی دوست دارم رو بدم که اون دوستم داشته باشه. دوست دارم طعم دوست داشتنش رو با همه وجودم حس کنم. دوست دارم رضا بشه به من و من راضی به او...