يكشنبه, ۶ مرداد ۱۳۹۲، ۰۳:۲۷ ق.ظ
آمدم تا رو نهم بر خاک پای یار خود
آمدم تا عذر خواهم ساعتی از کار خود
آمدم کز سر بگیرم خدمت گلزار او
آمدم کآتش بیارم در زنم در خار خود
آمدم تا صاف گردم از غبار هر چه رفت
نیک خود را بد شمارم از پی دلدار خود
...
پی نوشت شب ۱۹ام:
به غم دچار چنانم که غم دچار من است...
۹۲/۰۵/۰۶
۰
۰
باران سیفی