گر بگفتندی که مجموعم پریشان گفته‌اند!

گاهی بعضی رفتارهام برای خودم هم تعجب آوره و می مونم واقعا بالاخره من روشنفکرم یا متعصب؟! اجتماعی ام یا تودار و خجالتی؟! درونگرا هستم یا برونگرا و شلوغ؟! آرومم یا سر به هوا؟! شرّم یا خیر؟! کودکم یا پیر؟! عاقلم یا جاهل؟!!

اینا رو نمی دونم اما اینقدر می دونم که آدم عادی و سر به راهی نیستم!
یه چیزی تو مایه های یه تیکه ابر کومولونیمبوس! یه شهاب سنگ! یا شایدم رنگین کمون بعد از بارون بهاری باید باشم و گمون نکنم کسی یا چیزی بتونه پابندش کنه...