من به کمند او درم او به مراد خویشتن، گر نرود به طبع من من بروم به خوی او

با وصل نمی​پیچم وز هجر نمی​نالم

حکم آن چه تو فرمایی من بنده فرمانم

دستی ز غمت بر دل پایی ز پیت در گل

با این همه صبرم هست وز روی تو نتوانم
...