ساقیا درده میی از نور روح، کاتش دل وانشیند زان صبوح*
سه شنبه, ۷ تیر ۱۳۹۰، ۰۸:۴۶ ب.ظ
خدای تعالی او را گوید که می پنداشتی که آن به قوت و به فعل و به عمل تو خواهد شدن آن سنّت است که نهاده ایم یعنی آنچه تو داری در راه ما بذل کن بعد از آن بخشش ما در رسد درین راه بی پایان تو را می فرماییم که به این دست و پای ضعیف سیر کن. ما را معلوم است که به این پای ضعیف این راه را نخواهی بریدن بلکه به صد هزار سال یک منزل نتوانی ازین راه بریدن الا چون درین راه بروی چنانکه از پای درآیی و بیفتی و تو را دیگر هیچ طاقت رفتن نماند....
مولانا
* ملاصدرا
