عنقا شکار کس نشود دام باز چین، کانجا همیشه دام بدست است باد را…

آدم بدونه از زندگی چی می خواد فرقی نداره کجا باشه، اینجا یا یه کشور دیگه، با مدرک دکترا و پست دکترا یا یه بیسواد دهاتی! فرق نداره مدیرعامل یه شرکت بزرگ باشه یا کارگر ساده یه مزرعه یونجه! وقتی بدونه از زندگی چی می خواد و ته دلش راضی باشه و روحش آروم، خوشبخته…

تو رو می بینم که مدام در حال پروازی و دقیقه ای به روح و قلبت فرصت نمی دی تا بخوان حتی در مورد خوشبختی فکر کنن، تو رو می بینم و چشمهای خسته و دل سرگشته ات رو در حالی که همه وجود منی. تو رو می بینم که سرگردونی و به دنبال خوشبختی که نمی دونم کجاست، غافل از اینکه بی اونکه بخوام و بخوای شدی جزئی از وجودم و چه سخته برام این همه سرگردونی تو…

تو رو می بینم و نمی دونی چقدر دوستت دارم و تو فکرم خالق مهربونم چه حکیم و رئوف و لطیفه که مهر پرنده بی قرار و سرگردونی چون تو رو بهم داده که یاد بگیرم آرامشم نه در گرو دنیا و تمام آفریده هاش که در گرو سکون دریای مواج روحمه و قلب بی تابم ته همه این طوفانها به تنها کسی که می تونه پایند و مطمئن بشه خود همیشگی و بی انتهای اوست و بی تابی من جز مهر خودش به هیچ جا و هیچ کس نمی تونه آروم بگیره و باز یاد توست و چمشهای خسته ات و ذهن تسلیم و آروم من که باورش شده مهر تو جز آئینه ای نیست و این اطمینان که نه می خوام و نه می تونم پرنده رهایی چون تو رو اسیر خودم کنم و آسمون بی انتهای آزادی پیش روی خودم، و جز از پرواز گریزی نیست….