شُکر

یه لبخند عمیق و کلی آرامشی رو که از تو گرفتم می ذارم اینجا تا یادم بمونه هر چقدرم اذیت بشم باز خدای مهربونم اونقدر بهم لطف داشته که چند دقیقه ای پیش تو بودن همه ناراحتی هام رو از یادم ببره و دوست داشتن، غرقم کنه و تهش از اون همه غصه یه فاتحه بمونه واسه دنیا و عُمّال مفلوکش! و حتی خود تو محو بشی تو نور مهر...

پی نوشت: صدای خش خش خزون فصلی طه رو بذار پای پریود این ماه که قدری کش اومده از دو طرف! دنیا همون دنیاس و من و تو همون آدمها. شادی هام رو همیشه تو حضورتون خرج می کنم، می شناسینم همتون. طه آبستن فراق واسه من، اگه کمتر خنده به لبت میاد بعد عبور. ببخش تلخی گاه به گاه قلمم رو...

* راستی یادت نره به ماهی هام غذا بدی، چشمشون به دستای مهربونته ;)