پرده مـطربـم از دسـت برون خواهد برد، آه اگر زان کـه در این پرده نـباشد بارم
يكشنبه, ۵ دی ۱۳۸۹، ۰۴:۰۹ ب.ظ
از این همه بی خیالی ات، گاهی دلم اونقدر می گیره که احساس می کنم داره می ترکه. من هر روز دلتنگ ترم و تو هر روز مشغول تر، من هر شب غمگین ترم و تو هر شب فراموشکارتر، من هر لحظه عاشق ترم و تو هر لحظه بی تفاوت تر. اگه می خواستم به امید تو باشم تا حالا صد بار تو قعر نا امیدی پوسیده بودم، خدا رو شکر که خدایی دارم همه نور و امید...برو، هر جا دوست داری برو، یاد گرفتم عشقم رو رها کنم، پابند اگه شده باشی جای دوری نمی ری...می دونی، راستش اینا اصلا مهم نیست. شاید از بس ازت نا امید شدم مثه بچه ها همش دنبال یه بهونه ام که قدری از محبتم به تو کاسته بشه، که بگم منم مثه تو هیچی جز خودم برام مهم نیست، که به خودم و تو ثابت کنم می تونم بی مهر باشم، اما می شه؟ کاش می شد...
هر روز سعی می کنم در کمال آرامش به دوستام و دور بری هام برسم و مراقب باشم آهنگ زندگی تغییر نکنه و زیر خنده ها و حرفای آرامش بخش و شروشور بازی هام قایم کنم این همه دلتنگی و انتظار و نیاز به تو رو و تو چه اصراری داری به عبور... بودن و نبودنت هر دو بهونه اس، تنها چیزی که بعد از دیدن چشمهای تو بی بهونه همیشه تو وجودمه، دلتنگی و یه دنیا نور و امیده، خالص و حقیقی. دوستت دارم، هر جا که باشی...
