دوش سودای رخش گفتم ز سر بیرون کنم

اگه تو می تونی، منم می تونم. می تونم با کار و پر مشغله کردن خودم سرمو گرم کنم و به هیچی فکر نکنم. می تونم اونقدر کار درست کنم برای خودم و اونقدر خودمو درگیر کنم که دیگه فرصت فکر کردن به تو رو نداشته باشم، می تونم فراموش کنم، می تونم سخت بشم، قوی بشم، آآآآدم بشم، امروزی بشم، پیشرفته بشم، به فکر پول بیفتم، به پیشرفت کاری فکر کنم، هی با آدمهای جدید آشنا بشم و هی به خودم بگم گور پدر همه چی جز پول و کار و من و استفاده از فرصت ها!! می تونم مرزهای زندگی و آرزو و افکارم رو ببندم در حد رزومه و درآمد و حساب بانکی و خودمو قانع کنم هر چیز دیگه ای فقط وقت تلف کردن و هدر دادن زمان و انرژیه. می تونم همه زندگی ام و برنامه هام رو طبق قوانین فیزیک ببندم و تابع همه روابطم رو بنویسم و مراقب باشم  یه وقت حد هیچ کدومشون به سمت  مطلق بی نهایت میل نکنه! منم می تونم مثه تو بشم. می تونم، می تونم، می تونم. می تونم؟؟!!