درد بی دردی علاجش آتش است
پنجشنبه, ۲۹ مهر ۱۳۸۹، ۱۱:۴۳ ق.ظ
معمولا دخترا این جور وقتها خوشحالن، خیلی خوشحال. هزار تا آرزو و فکر قشنگ دارن، حتی نگرانی هاشون هم شیرینه. من اما، نه کسی رو می بینم، نه صدایی می شنوم، نه فکرهای قشنگ دارم. فقط همش دارم با خودم فکر می کنم دلم کی قدم کج برداشت که این همه راه رو بیراهه رفت و در مورد محبت تو اشتباه کرد... فقط به این فکر می کنم که چه آروم نشستی و فارغ از عالم؛ آتیشی که داره منو می سوزونه رو نگاه می کنی. باور کنی یا نکنی این پروانه ناآروم و بی قرار، این دنیای پر عشق و امید و شور، حالا داره در اوج ناباوری وبی تفاوتی اسیر می شه، هر چند پروانه بی بال و پر دیگه به هیچ دردی نمی خوره...
«مجذوب تبریزی»
پی نوشت: خاطر عزیز چیزی است. همچون دام است. دام می باید که درست باشد تا صید گردد. اگر خاطر ناخوش باشد دام دریده باشد، به کاری نیاید.
«فیه ما فیه»
