کور :: طـــه

«بدان که در دل انسان چشمی است که گاهی از آن به نام عقل و گاهی روح و گاهی نفس انسانی یاد می کنند. که در اینجا ما آن را اصطلاحاً عقل می نامیم و می گوییم عقل به سبب والایی مرتبه سزاوارتر است که نور نامیده شود تا آن نور محسوس. عقل، غیر خود و صفات خود را درمی یابد. دانایی خود و دانایی خود و به دانایی خود و دانایی خود به دانایی دانایی خود را تا بی نهایت ادراک می کند؛ حال آن که چشم آنچه را که دور یا بسیار نزدیک است درک نمی کند ولی عقل، دور و نزدیک نزدش یکسان است. با چشم به هم زدنی به آسمان ها بالا رفته و در لحظه ای به زمین فرود می آید. همچنین چشم تنها ظاهر و سطح بیرونی اشیا را درک می کند ولی عقل به باطن اشیاء راه یافته و حقیقت آنها را درک می کند و حکمت را استنباط می کند و نکته آخر آن که چشم از رؤیت همه معقولات و بیشتر محسوسات ناتوان است حال آن که همه موجودات در حوزه ادراک عقل اند.»

۱۵ خرداد ۸۹ ، ۱۵:۱۹

leila

نور نور چشم خود نور دل است
نور چشم از نور دلها حاصل است

ناز نور نور دل نور خداست
کاو ز نور عقل و حس پاک و جداست

۱۵ خرداد ۸۹ ، ۱۵:۱۹

leila

«خلق الله الخلق فی ظلمه ثم رش علیهم من نوره » . عالمیان مشتی خاک بودند در ظلمت خود بمانده، در تاریکی نهاد متحیر شده، همی از آسمان ازلیت، باران انوار سرمدیت باریدن گرفت، خاک عبهر گشت و سنگ گوهر گشت، رنگ آسمان و زمین به قدوم قدم او دیگر گشت. گفتند: خاکی است همه تاریکی و ظلمت، نهادی می باید همه صفا، لطیفه ای پیوند آن نهاد گشت. عبارت از آن لطیفه این آمد:« رش علیهم من نوره ». گفتند یا رسول الله این نور را چه نشان است؟ گفت:« اذا ادخل النور القلب انشرح الصدر. »

ارسال نظر

ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.

نام *

پست الکترونيک

سایت یا وبلاگ

پیام *

شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:

یا ، یا ، ، <strike> یا <s>، ، ، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، ، ، <a href="" title="">، ، <div align="">

کد امنیتی *

ارقام فارسی و انگلیسی پذیرفته می‌شوند

نظر بصورت خصوصی ارسال شود

پست الکترونیک برای عموم قابل مشاهده باشد

طـــه

طـــه

وَإِن تَجْهَرْ بِالْقَوْلِ فَإِنَّهُ یَعْلَمُ السِّرَّ وَأَخْفَى

طبقه بندی موضوعی

سال نو مبارک

خلاصه آمار

بایگانی

آخرین مطالب

کور

نظرات (۳)

ارسال نظر