من و درس و مشق

مگه میشه درس رو هم دوست داشت!! نمی دونم والا، دچار تضادهای فلسفی شدم با خودم انگار...من و درس و عشق؟! استفهام انکاریه...عشق به مدّرس رو میشه باور کرد ;) ، مدرسه هم فی نفسه مکان مناسبی برای آتیش سوزوندن محسوب میشه، اما درس؟! من؟ خودمم موندم، یعنی میشه؟ شاید بشه قضیه سیاهچاله های فضایی و ممکن شدن سفر زمان اونم تو همین چند ماه اخیر رو باور کردها، اما این یه قلم، عشق اینجانب به درس و مشق، تو کَت من یکی که نمی ره، چرا دروغ...