ابلهان

ابلهی چراغی در پیش آفتاب داشت، گفت ای مادر! آفتاب چراغ ما را ناپدید می کند. گفت چو از خانه بدر نهی خاصه به نزد آفتاب هیچ نماند، نه آنکه ضوء چراغ معدوم گردد، ولیکن چشم چون چیزی عظیم را ببیند کودک حقیر را در مقابله آن نه بیند، کسی که از آفتاب در خانه رود اگر چه روشن باشد هیچ نتوان دیدن، «کلّ من علیها فانٍ»، «و یبقی وجه ربّک ذوالجلال و الکرام»، «هو الاوّل «والاخر و الظاهر و الباطن و هو بکل شیٍ علیم.

رساله لغت موران شیخ شهاب الدّین سهروردی