بــــله!

آقا اینقدر لطف دارن که نمی دونم چطور تلافی کنم این همـــه محبت رو!!

مرحمت کردن برای انگیزه دادن به بنده منت سرم گذاشتن، تفقد خاص کردن، جمله ای قصار فرمودن:

“اگه قبول نشی خنگی!! ” :|

...If Only

خدایا ما را از شر ترحم ها و نگرانی های خسته کننده این دایه نماهای دلسوزتر از مادر! محفوظ بفرما، آمین…

پی نوشت: دیشب به مامان می گم مادر من عوض خونه داری مهارتهای اصلی زنانگی و کمی عشوه کرشمه یادم می دادی الان وضعم این نبود! می گه: آخه نیس من خیلی از این کارا بلدم. بابا بلافاصله می گه: از من بپرس!

...If Only

خدایا ما را از شر ترحم ها و نگرانی های خسته کننده این دایه نماهای دلسوزتر از مادر! محفوظ بفرما، آمین…

پی نوشت: دیشب به مامان می گم مادر من عوض خونه داری مهارتهای اصلی زنانگی و کمی عشوه کرشمه یادم می دادی الان وضعم این نبود! می گه: آخه نیس من خیلی از این کارا بلدم. بابا بلافاصله می گه: از من بپرس!

گیرم که برکنی دل سنگین ز مهر من، مهر از دلم چگونه توانی که برکنی

کاش می دونستم محبتت کجای وجودمه اونوقت شاید می شد با هر بدبختی شده درش بیارم و بدون اینکه آسیبی ببینه بکارمش بالای یه کوه بلند تا برای خودش راحت رشد کنه و بشه یه درخت، شاید یه سرو، بلند و رها....

حتی اگه فقط تو قلبم بود می شد دستمو کنم اون ته ته های این تیکه گوشت پرکار و بکشمش بیرون، حتی اگه فقط توی مغزم بود هم چاره داشت، نهایتش به دیوار می کوبوندمش بلکه سر عقل می اومد! 

اما، اما حیف که خیلی وقته کار از کار گذشته، من سرطان تو رو گرفته ام! مهرت به وسعت روحمه. نه همه وجود من، که حالا بخشی از عالم بی نهایت کائنات شده، شدم؟ شدی؟ شدیم؟ نبودیم؟! 

یعنی دیگه هیچ جراحی، و قرص و دوا و دیواری کاری ازش برنمی یاد! یعنی گاهی که از دستت اونقدر مستاصل می شم که دوست دارم یه جا جسم و جان و بقیه متعلقاتش رو بدم بلکه از شر تو راحت شم و کارات، می بینم ای دل غافل، کار از من و روحم گذشته... می تونی درک کنی به وسعت روح دوست داشتن یعنی چی؟ مطمئنم نمی تونی، کی قراره یاد بگیرم اینقدر توقع بیجا ازت نداشته باشم نمی دونم...

عشق محمد بس است و آل محمد

میلاد رسول الله مبارک